Zorgvuldigheid

Het is donderdag. Ik verwacht een hovenier. Onze pergola is omgewaaid, de palen waren verrot. Er zal een nieuwe komen. Om half acht. “Eh, ‘s ochtends, of ‘s avonds?” vraag ik nog. ‘s Ochtends. Oef, dat betekent, voor mijn doen, vroeg opstaan.

Doorgezakt?
De man komt om 9 uur en ziet er duf uit, alsof hij de hele nacht heeft doorgezakt. Hij mompelt wat in een dialect dat ik nauwelijks kan verstaan. Ik krijg bedenkingen, gaat dit wel goed komen? “Volgens mij heb jij eerst koffie nodig?” opper ik. Dat verstaat de man. Hij wil eerst zijn gereedschappen klaarzetten en komt dan binnen voor de koffie. We raken in gesprek. Hij heeft de afgelopen twee dagen maar liefst 32 uur gewerkt. Vanochtend is hij al om half 6 opgestaan, om in de werkplaats voorbereidingen te treffen, zoals het zagen van de pergola. Vanmiddag heeft hij nog twee klanten. Hij heeft het druk, maar hij maakt zich niet druk. Ik luister en knik begripvol.

Sierlijk om de palen
Niets is zoals het in eerste instantie lijkt. We raken aan de praat over rozen. Ook zijn lievelingsbloemen. We praten nog een poos door, maar dan gaat hij aan de slag. Ik ga binnenshuis verder met mijn werkzaamheden. Na een paar uur neem ik poolshoogte op. Het wordt mooi en ik krijg tips over het snoeien van de rozen, de man neemt er alle tijd voor. “Maar volgens mij ben je veel langer bezig, dan je in de offerte hebt gerekend?” vraag ik bezorgd. “Hmmmm, ach dat ken wel zo zijn, maar moakt niks uut.” Er volgt een verhandeling waaruit blijkt dat de rozen het belangrijkst zijn. Onderwijl ontwart hij geduldig de prikkende takken en leidt ze sierlijk om de palen. Twee uur later is de pergola klaar. Zorgvuldigheid ten top!

Vakman
Als ik hem complimenteer, voor zijn aandacht, kalmte en zorgvuldigheid, vertelt hij dat hij altijd ‘een hele kalme’ is geweest. “Mijn moeder vond me sloom.” Ik kan me voorstellen, hoe moeder haar bedenkingen had, en zich wellicht ook zorgen heeft gemaakt om haar zoon, maar met ‘sloom’ doet ze hem tekort. Vanuit een behoefte om het tekort aan te vullen, waardeer ik nog maar een deugd, en benoem zijn liefde voor mijn rozen. Ook betaal ik hem een extra uur. Dat weet hij te waarderen. Hij laat de tuin ordelijk achter, en vertrekt kalm naar de volgende klant.

Reflectievragen:

• Hoe ga jij om met tijdsdruk?
• Lukt het je om de kwaliteit van je werk in het oog te houden?
• Heb jij een systematische aanpak in je werk (of andere bezigheden)?
• Op welke manier helpt zorgvuldigheid je? Wat ervaar of voel je als je zorgvuldigheid toepast?
• Als je zorgvuldigheid lastig vindt: wat kun je doen om de deugd te ontwikkelen?
• Kun je ook te zorgvuldig zijn?